September.
Officieel gaat pas volgende week de herfst van start, maar voor mijn gevoel is de zomer hier in Nederland toch al echt voorbij.
Even een leuk feitje: ‘ Herfst’ wordt wel beschouwd als een van de moeilijkste rijmwoorden in de Nederlandse taal. Probeer maar eens…:)
Ja, afgelopen dinsdag was het alweer zover en wat zat ik er tegenop. Ik was niet zenuwachtig. Ik wist heel goed wat het resultaat zou zijn. Ik had namelijk voor mijn doen buitsensporig veel gegeten ( lees gesnoept). In de afgelopen weken heb ik 3 broeken weg kunnen doen, omdat ik de knoop niet meer dichtkreeg en zitten een paar andere ineens erg strak. Raar, maar het deed mij op het moment zelf niet zoveel. Ik pakte gewoon een andere broek die wel goed zat en voelde mij hier prima bij.
Zoals de meeste van jullie al weten heb ik in 2013 een boek uit mogen geven met de titel ‘ Ijskoude jaren’
Het boek is onder andere te bestellen bij : Boekscout
Ijskoude jaren vertelt het verhaal van mijzelf, een meid in de bloei van haar leven, in gevecht tegen een eetstoornis. Wat begint met een voorzichtige lijnpoging, mondt uit in een levensbedreigend ondergewicht. Geobsedeerd door eten, en dan vooral niet eten. Mijn ouders raken bezorgd en na een afspraak met de huisarts, volgt een opname in het ziekenhuis. Met behulp van therapie met lotgenoten en een strak voedingsprogramma, klim ik er langzaam weer bovenop. Een gedetailleerd en indrukwekkend levensverhaal waarin wordt verteld wat een eetstoornis met iemand kan doen en hoe het iemands leven en omgeving beïnvloedt.
Graag deel ik in dit bericht hoofdstuk 1 uit mijn boek:
Zo dat is snel gegaan? Zijn we alweer vier weken verder? Uhh..neee… De afspraak met de weegschaal was deze keer een week eerder gepland. Bart is er namelijk volgende week niet om de weegschaal voor mij op te zoeken en daarna weer te verstoppen, dus dan maar zo. Een week later had ook gekunnen ja, maar ik hou niet van uitstellen.
Ook was ik echt heel erg benieuwd. Super benieuwd! Ik hield het niet meer.
Nieuwe maand, nieuwe kansen! Wat gaat de tijd toch snel. Helemaal nu er allemaal van die heerlijk zonnige dagen bij zitten en ik hier optimaal van geniet! Afgelopen dinsdag was ook zo’n heerlijke dag! En ondanks dat ik wist dat er uit mijn werk een minder leuke klus stond te wachten, liet ik het niet toe dat mijn hele dag te laten verpesten. Ik heb dus een drukke maar wel fijne werkdag gehad en genoten van het heerlijke weertje op de fiets.
SONY DSC
En ja hoor, daar is die weer. Inmiddels zitten we alweer dik in de maand mei dus het zat er aan te komen. Toch altijd veelste snel naar mijn idee. Ik heb dit bericht nog steeds dezelfde titel gegeven als de updates van mijn afspraken bij de dieetiste hiervoor. Al weten jullie inmiddels dat ik niet meer bij haar onder controle ben, blijft de afspraak gewoon staan.
Mijn afspraak met de weegschaal.
Het was alweer zover. Afgelopen zondag nam ik even een kijkje in mijn agenda wat ik allemaal voor afspraken had staan en deze had ik eigenlijk nog helemaal niet verwacht!
Door dit bericht met jullie te delen, besef ik elke keer nog beter hoe snel de tijd eigenlijk gaat. VEELSTE SNEL!
Zenuwachtig, maar gelukkig niet zo erg als de vorige keer vertrok ik van mijn werk, voor al weer de vierde afspraak met Suzanne. Dat is dus vier keer 4 weken, dus al 4 maanden verder…
In de wachtkamer liet ik hier zo eens mijn gedachten over gaan. Want de tijd is voorbij gevlogen, maar ben IK erop vooruit gegaan? En dan heb ik het nu niet over gewicht, al is dat ook belangrijk, maar ik doel hier op mijn gedachten over eten, mijn lijf en zelfbeeld.
Och, wat was ik zenuwachtig! ’s Ochtends toen ik Bart een afscheidsknuffel gaf om naar mijn werk te vertrekken slaakte ik tegelijk een hele diepe zucht. ‘ Wat is er?’ vroeg hij bezorgd. Ik ben zenuwachtig voor de afspraak bij de dieetiste gaf ik gelijk toe. Kop op! Je hebt hardstikke je best gedaan de afgelopen weken, dus het kan alleen maar positief zijn! Daar doen we het voor toch! Gaat goed komen! Dit was Bart zijn antwoord. Ik antwoorde met uhu..bedankt en stapte nog net zo zenuwachtig als daarvoor de deur uit.
Op weg naar mijn werk bedacht ik me waarom ik eigenlijk zo zenuwachtig was. Ik was bang. Bang om ineens GIGA veel te zijn aangekomen. Is dit een realistische gedachte? Nee natuurlijk niet. En toch is die angst zo vreselijk groot. En oke…al zou het zo zijn..wat dan?
JA WAT DAN???
In mijn eerste bericht van Januari 2015 ‘ Hersenspinsels , Nieuwe start’ deelde ik met jullie dat ik sinds kort bij een dietiste in behandeling ben. Ik was ongemerkt weer aardig wat kilo’s kwijt, en om mijn gewicht niet nog verder te laten zakken moest er op zeer korte termijn iets gebeuren! Met de positieve gedachte : ‘ Voorkomen is beter dan genezen’ , ging ik op advies van Bart, via de huisarts op zoek naar een dietiste.
A little bite of my life 