Jaaah, dat is best raar toch?
Het gaat niet over eten. Het gaat ook niet om er mooi uit willen zien. Het is niet de wens om een supermodel te zijn. Dat alle jongens en mannen hun hoofd omdraaien als je langsloopt. En denk maar niet dat je je trots voelt als je in het aller kleinste kledingmaatje past in een winkel of lachend naar de kassa loopt met een XXS kledingstuk wat eigenlijk voor kinderen van twaalf jaar jong gemaakt is.
Oke? Het gaat niet over eten. Maar waarover dan wel?
Een eetstoornis gaat over weinig tot geen zelfvertrouwen hebben. Het is een gevecht tussen controle en angst en een langzame manier van zelfmoord plegen. Je bent verloren in een obsessie en continue bezig met het wegen en tellen van rijst, nootjes en alles dat je mond betreedt. Je draagt geheimen, leugens en schaamte met je mee. Schaamte over wie je bent, je lichaam en het gedrag wat je probeert te verbergen. Het gaat werkelijk over angst, over controle en over het wegdrukken van nare gevoelens, pijnlijke herinneringen of trauma’s.
Je kunt je toch niet verbergen voor jezelf!
Mensen met eetstoornissen (anorexia, boulimia, Binge Eating Disorder) vinden het moeilijk om hun emoties en gevoelens te laten zien en te delen. Het gaat over vermijding, over het ontkennen van je verleden en niet kunnen omgaan met het heden en hebben van angst voor de toekomst. Eten (wel óf niet eten) is dé oplossing, DENK JE! Het is de eenzame vriend die zorgt voor afleiding. Maar vroeg of laat kom je jezelf weer tegen en besef je dat je je toch niet kunt verbergen voor jezelf. Een eetstoornis gaat NIET over eten. Nooit ben je tevreden met jezelf en je legt de lat zo hoog dat je eigenlijk altijd gedoemd bent om te falen. Dat maakt dat je de eetstoornis nog meer nodig denkt te hebben. Het is tenslotte jouw vriend in eenzame en moeilijke tijden.
Wat heb je nodig om te genezen van je eetstoornis?
Geduld en heel veel liefde!
Net zoals elk mens heb je warmte en liefde nodig, maar dat durf je (nog) niet te vragen, omdat je alles wel zelf kan. Het gaat over de angst om geraakt te worden en tegelijkertijd wil je niet alleen gelaten worden. Het gaat over je zo klote en negatief voelen dat het eenvoudiger is om alles te vermijden en je obsessief te richten op de hoeveelheid calorieën van een kaasstengel.
Uiteindelijk gaat het echt over:
Om begrepen willen worden. Het gaat over vechten zo hard als je kunt en harder werken dan je ooit hebt gedaan. Het gaat over uitputting, tranen en heel veel steun en hulp nodig hebben. Het gaat over het bevechten van een strijd met jezelf. Het gaat over overleven.
Het gaat niet over eten!
Zelf heb ik hierover een boek geschreven.
Ijskoude jaren – Kelly Petrie
A little bite of my life 
Mooi geschreven stukje! Ik kan me er alleen maar bij aansluiten.
Goed beschreven. Een vriendin van mij had/heeft (kom je er ooit volkomen vanaf?) eetstoornis. En het gaat inderdaad niet om eten, want ohhh wat houdt zij van eten! Zo raar vond ik het daarom ook in het begin. Ze had heel veel kookboeken en probeerde regelmatig ingewikkelde recepten uit. Daarnaast lust ze echt álles.
Bij haar ging het denk ik om controle. Niet alleen met eten, maar ook met studeren bijvoorbeeld.
Knap trouwens dat je een boek hebt geschreven!!
Jaaa…zeer zeker dat je er helemaal vanaf kan komen! Ik heb vanaf mijn dertiende tot mijn 17e last gehad. Daarna ben ik 2 jaar eetstoornis vrij geweest. ECHT alles was weg!!! 🙂 Dus ik weet dat het kan. Alleen jammergenoeg in een stress volle periode een terugval gehad, die dus heftiger is dan ik ooit had gedacht. En het had net zo goed een alcohol of drugs of weet ik het wat voor verslaving kunnen zijn. Het is gewoon een controle die je wil hebben, die je eigenlijk helemaal niet hebt. Het heeft controle over jou! En je ziet het juist heel vaak, dat de mensen die juist zo van eten en gezelligheid houden zich hiermee gaan straffen. Ook is het een beetje een tik van mensen met eetgestoord gedrag om veel te willen koken , vooral voor andere mensen, om te behagen en dan toch met eten bezig te kunnen zijn.
Mooi stukje 🙂
Wat een goed artikel Kelly! En je bent een topper dat je een boek hebt geschreven erover!
Aahhh..wat een lieve reactie! 🙂
Goed dat je er zo de nadruk op legt dat een ‘eetstoornis’ in wezen niet over eten gaat. Ik vraag me af of een gebrek aan zelfwaardering (misschien eerder dan een gebrek aan zelfvertrouwen) hieraan ten grondslag ligt.
Princes Di zei ooit: Een gebakje voelt soms aan als een paar warme armen om je heen. En heel lang geleden zag ik op de Oprah Winfrey Show een vrouw die een kliniek begonnen was voor mensen met anorexie. Haar kliniek bleek heel succesvol. Ze vertelde dat ze er niks anders deden dan onvoorwaardelijke liefde geven.
Ik vraag me ook af of een gebrek aan zelfwaardering de oorzaak is van de meeste psychische klachten.
Het is zeker een combinatie van! Bang om snel verkeerd te doen of te falen, dus weinig zelfvertrouwen waardoor je zelfwaardering ook laag is. Helemaal waar!
Wauw wat knap van je dat je een boek hebt geschreven! Was het ook een soort proces van verwerking of afsluiting van jouw eetstoornis?
Wow, ik ben er stil van. Ik ben benieuwd naar het boek!
x
Een ES is een uitingsvorm van achterliggende problematiek. En daarmee vaak in een adem onzekerheid en controle.
Zal je boek toevoegen aan “Uit de media”